In steeds meer gemeenten zijn projecten voor waterveiligheid aan de orde. Dit kan grote gevolgen hebben voor de inrichting van een gebied en de bewoners. Maatregelen zijn ingrijpend, maar daar waar bewoners en betrokkenen hun inbreng kunnen geven en er serieus wat met deze inbreng gedaan wordt, kunnen goede plannen ontstaan. Dat blijkt bij de kadeversterking in Mook en bij de planvorming dijkversterking Gorkum-Waardenburg. In beide gevallen kreeg de projectorganisatie een compliment voor de betrokkenheid van bewoners. Luisteren loont!
Kadeversterking Mook
De kade langs de Maas bij Mook heeft een eigen karakteristiek: naast de Maas een fietspad, dan de (hoge) kering (een muur) en dan bebouwing. De muur was wel hoog, maar niet sterk genoeg. De vraag was hoe de kademuur versterkt kon worden met en voor de omgeving. In Mook zijn in 2013 de eerste onderzoeken gestart. Het waterschap is de omgeving ingetrokken en heeft keukentafelgesprekken gevoerd. Vanuit bewoners zelf zijn groepen gevormd om gezamenlijk zorgen te uiten. In 2016 verscheen het projectplan, met 39 zienswijzen. Niet zozeer tegen de dijkversterking zelf, maar met zorgen over de eigen omgeving. Daar is verder over door gesproken. De relatie met de omgeving die door het waterschap gestart is, is door de aannemer voort gezet, inclusief de gesprekken met bewoners. Voorafgaand aan de werkzaamheden zijn verwachtingen ‘gemanaged’ tijdens één op één gesprekken en informatieavonden. Er is ook van andere communicatiemiddelen gebruik gemaakt. Tijdens werkzaamheden is er minder bereikbaarheid, de overlast is tot een minimum beperkt. Wat de herinrichting betreft zijn de afspraken die gemaakt zijn opgevolgd, maar niet álles is uit te voeren. Kleine schades worden zoveel mogelijk ter plekke opgelost, zodat een verzekeringstraject voorkomen wordt. De mensen in Mook blijven kritisch, maar ze zijn ook tevreden over hoe het proces loopt. Dat uit zich in complimenten!
Dijkverbetering Gorkum-Waardenburg
De verkenningsfase van het project dijkverbetering Gorkum-Waardenburg is afgesloten met een cadeau van de klankbordgroep aan de projectorganisatie. Het waterschap is al vroeg in het proces het gebied in getrokken. Via ateliers en ensembles zijn de mogelijkheden van en wensen voor dijkvakken bekeken. Een klankbordgroep is nauw betrokken geweest bij de planvorming. De Nota Reikwijdte en Detailniveau was redelijk gedetailleerd, wat duidelijkheid gaf over het ruimtebeslag en de gevolgen voor woningen en andere bebouwing. Per dijkstuk is onderzocht wat de gevolgen zijn van grondwerk de polder in (dikkere dijk), versterken naar de rivier en zoveel mogelijk damwand. Dit volgens een vastgestelde redeneerlijn. Dat is voor betrokkenen goed te volgen en uit te leggen. Er is geluisterd naar de inbreng van de klankbordgroep en gepuzzeld met hun inbreng. Betrokkenen en stakeholders geven aan dat de werkzaamheden niet leuk zijn, maar er is wel geluisterd naar de geluiden en bekeken wat de mogelijkheden zijn. Het voorstel is er beter van geworden! Op naar de uitwerkingsfase.
Participatie
In beide processen zijn bewoners en betrokkenen niet blij dat er werkzaamheden plaatsvinden. Ze weten echter dat ze moeten gebeuren. Als zij hun zorgen kunnen uiten, ideeën aan kunnen leveren en inbreng kunnen hebben, blijkt dit te resulteren in minder bezwaren tijdens officiële procedures. Voorwaarde is dat er serieus met de inbreng om wordt gegaan. Van tevoren de kaders mee geven waar, door de projectorganisatie, binnen gehandeld kan worden, geeft duidelijkheid. Niet alle wensen zijn mogelijk, als er een goede argumentatie aan ten grondslag ligt om iets niet te doen, blijkt dat er serieus is gekeken. Het kost tijd om een gebied in te trekken, ‘keukentafelgesprekken’ te voeren en op andere manieren inbreng te verzamelen. Als dit echter minder bezwaren oplevert in de officiële procedures levert dit weer tijd op. Ofwel ‘luisteren loont!’.